از سر دلتنگی

 

شاخه ها پژمرده است

سنگ ها افسرده است

رود می نالد

جغد می خواند

غم بامیخته با رنگ غروب

می تراود ز لبم قصه سرد:

دلم افسرده در این تنگ غروب .

                                   (سهراب سپهری)