دنیای به این بزرگی واسه من
وقتی نیستی مثل زندون می مونه
وقتی نیستی گلا ماتم می گیرن
بهارم مثل زمستون می مونه
وقتی رفتی آینه چین خورد و شکست
باغبون درهای گلخونه رو بست
عروس سفید پوشت تا دم مرگ
لباس سیاه به تن کرد و نشست
تو می خواستی دیوار را رو برداری
جای هر دیوار یه باغچه بکاری
تو می خواستی پرده رو پس بزنی
پشت هر پنجره خورشید بذاری
وقتی نیستی کی به ما نشون بده
عکس خورشید توی آب چه رنگیه
کی می خواد به ما بگه بدون عشق
اینجا پر از آدمای سنگیه
وقتی نیستی من هوای خوندنم نیست
دیگه اینجا بی تو جای موندنم نیست...
(جنتی عطایی)(گوگوش)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر