۱۳۹۲ اسفند ۱۹, دوشنبه

دیده شود حال من...

بی

یک وهمی ،یک اتفاق،یک چیزی...!
رهگذران خاموش بی گفتگو
چراغهای شکسته ،چشم ها،دستمالها
دیوارهای بی دریچه
بادهای بی روبه رو
پیاده روهای بی کنج وپیچ تا هر کجا
وعصر...
عصر عجیب قدم های بی مقصد ما
که پیدا نیست لنگیدن زندگی
از کفشهای تنگ این گریختن غمگین است
یا کار ما
یک جایی
در شمارش این ثا نیه های بی صبور می لنگد!

                                         (سید علی صالحی)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر