با پائیز...
۱۳۹۵ آذر ۱۰, چهارشنبه
۱۳۹۵ آذر ۹, سه‌شنبه
زمان time
...
انسان چه زود پیر می شود
از تپه های خزانی پایین می آید
با چکمه های لاستیکی
در باران شهر قدیمی گردش می کند-
گردوی پاک ، خاکه اره ی نمناک ، پائیز و باد ، عطر زمین
مغازه های گلین ، پل خشتی...
(شمس لنگرودی)
از سر دلتنگی
بر دکه ی روزنامه فروشی
باران
به شکل الفبا می بارد .
دوست دارم
چند حرف و شاخه گلی در منقارم بگیرم
و منتظرت بمانم .
باران عصر
موزون و مقفا
می بارد
می بارد
می بارد
و تو
دیر کرده ای
گل ها
مثل پرندگان به دام افتاده در کف من می لرزند .
تو نخواهی آمد
وشعر
داستان پرنده یی است
که پرواز را دوست دارد و
بالی ندارد .
(شمس لنگرودی)
۱۳۹۵ آذر ۸, دوشنبه
۱۳۹۵ آذر ۷, یکشنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)