دیدی ای غمگین تر ازمن
بعد از آن دیر آشنایی
آمدی خواندی برایم
قصه تلخ جدایی
مانده ام سر در گریبان
بی تو در شبهای غمگین
بی تو باشد همدم من
یاد پیمانهای دیرین
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد
آتش عشق و محبت
در خزان سینه افسرد
اکنون نشسته در نگاهم
تصویر پر غرور چشمت
یک دم نمی رود از یادم
چشمه های پر نور چشمت
آن گل سرخی که دادی
در سکوت خانه پژمرد...
(جنتی عطایی)(ویگن)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر