کلمات words

 

آدمها تنها پس از آن که از عاقل نبودن زیان ببینند ، عاقل می شوند*

در زندگی باید اشتباه کرد ، اشتباه کردن یعنی شناختن*

                                                                                                                                 

               آرتور شوپنهاور           1960--  1890                                                                                             arthur         schopenhauer                                                      

                                                 

مهمانی چشم ودل

آن روزها-یک ترانه

                                                                                                                                                       

 کسی دیگر نمی کوبد در این خانه متروک ویرا ن را
کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم
و من چون شمع می سوزم
ودیگر هیچ چیز از من نمی ماند
و من گریان و نالانم
و من تنهای تنهایم
درون کلبه خاموش خویش اما
کسی حال من غمگین نمی پرسد
و من دریای پر اشکم
که توفانی به دل دارم
درون سینه پر جوش خویش اما
کسی حال من تنها نمی پرسد
و من چون تک درخت زرد پاییزم 
که هردم می شود برگی جدا از او
و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند.

                   (داریوش روشن)(مهرپویا)                             

نمایشگاه

گلها

یادگاران اهل درد

جمعه بازار

اتاقی از آن خود

دلخوشیها کم نیست

یک قاب a frame

زمان time

ما

   می گذریم

                زین جهان

                            گذران

             می پنداریم

                          این جهان

                                      می گذرد.           مولوی

                     

کمی تا قسمتی فکر کردن

پست بی نام

         چه چیز این دنیا را می شود باور کرد؟

            زیباییهایش را ؟  

                  یا

            زشتیهایش را ؟

   یک پست پایینترهم در بچه های جهان چند تا بچه می بینیم و مقایسه اینها با هم دردناک 

  و تاسف آوره،با وجود اینها می شود گفت که عدالت وجود دارد؟!!!

  و یا دنیازیباست؟!!!


 
                                

کلمات words

خدای من جنگ انسان را به یک خون آشام تبدیل می کند.در جنگ انسان سیمایی را که تو به او داده ای از دست می دهد،گرگ می شود، خوک کثیف می شود. خدایا به او رحم کن و سیمای راستینش رابه وی باز ده،سیمای خودت را.

                                                              

   نیکوس کازانتزاکیس1957-1883                                         nikos kazantzakis

                                                                       

                                                                                                            

                                                              

بچه های جهان children' world

نمایشگاه

لانه ها

دیده شود حال من...

از ما مطلب خرد که آتش

                             در جامه زدیم وجام بر سنگ*

                                                                             خواجوی کرمانی

همه تن آه آتش آلودیم

                         لیک در هیچ دل اثر نکنیم*                      طالب آملی

              تا خرمنت نسوزد ، تشویش ما ندانی*

                                                                              سعدی

مرغی است دلم ،بلند پرواز

                                اما ز قضاش ، دام روزی است*

                                                                              خاقانی

             دلم آنچنان ز جا شد که دگر به جا نیامد*

                                                                              محتشم

کلمات words

 

 هر چیزی را زکوتی است،

  و زکوت عقل

               اندوه طویل است.

                                                                        فضیل بن عیاض

ما ، ماندیم

بی یارو بی سالار

میان مشتی ناهموار.

                                                            شیخ روزبهان



وقتی بود که،آنچه می کردند به ریا می کردند!
اکنون بدانچه نمی کنند،
                          ریامی کنند.
                                                                  عطار   
                                                                



 

یک قاب a frame

یک پنجره a window

 یک پنجره برای دیدن

 یک پنجره برای شنیدن

 یک پنجره که مثل حلقه چاهی

 در انتهای خود به قلب زمین می رسد.

 و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکررآبی.

 یک پنجره که دستهای کوچک تنهایی را

 از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم

                                               سرشار می کند

 و می شود از آنجا

 خورشید رابه غربت گلهای شمعدانی مهمان کرد.

یک پنجره برای من کافیست.

                                                                                           

                                                                                          فروغ فرخزاد

آینه mirror

آنچه بینی ، تو ز دل جوی

                              ز آیینه مجوی

آیینه نقش شود ، لیک

                         نتاند جان شد. 

                                                مولوی 

           

                                                                        

مهمانی چشم و دل

اتاقی از آن خود

یادگاران اهل درد

نمایشگاه

سنگها

آن روزها- یک ترانه

غنیمته ،غنیمته اونجوری که قدیم بودیم یادم بیاد

                  دلم میخواد دلم میخواد

                 که گریه ماشین دودی یادم بیاد

غنیمته ،غنیمته این که فقط بیشتر از این یادم بیاد

حقیقته ،حقیقته دلم میخواد فقط همین یادم بیاد

                  این که یه روز بد نبودم

                  با شیطون همقد نبودم

                  این که یه روز با تو بودم 

                  دستی که پس زد نبودم

غنیمته ،غنیمته این که فقط بوی قدیم یادم بیاد

غنیمته ،غنیمته که خواب خونه ی گلیم یادم بیاد

وقتی که ما بچه بودیم خوبی یه جور دیگه بود

تو نی نی چشمای تو انگار یه نور دیگه بود

سکه ی عیدی واسه من از تو عزیزتر که نبود

هیشکی به جز ما شعرارو خط به خط از بر که نبود

بد نبودم بد نبودی دروغ تو کارمون نبود

دستای جوهریمونم قد حالا سیاه نبود

   

                               کاشکی هنوز بچه بودیم

                               عشق ما یک فرفره بود

شهر قشنگ منو تو

شیشه یک پنجره بود

                              شهر ما دوست داشتنیه 

                              خاطره هاش موندنیه

حیفه با هم خوب نباشیم

خوبی فقط موندنیه

                           
 شماعی زاده             شهیار قنبری                         


 

یک قاب a frame

جمعه بازار