یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقه چاهی
در انتهای خود به قلب زمین می رسد.
و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکررآبی.
یک پنجره که دستهای کوچک تنهایی را
از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریم
سرشار می کند
و می شود از آنجا
خورشید رابه غربت گلهای شمعدانی مهمان کرد.
یک پنجره برای من کافیست.
فروغ فرخزاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر