به عزای عاجلت ای بی نجابت باغ
بعد از آن که رفته باشی جاودان بر باد
هرچه هرجا ابر خشم از اشک نفرت باد آبستن
همچو ابر حسرت خاموشبار من.
ای درختان عقیم ریشه تان در خاکهای هرزگی مستور
یک جوانه ی ارجمند از هیچ جاتان رست نتواند.
ای گروهی برگ چرکین تار چرکین پود،
یادگار خشکسالیهای گردآلود
هیچ بارانی شما را شست نتواند.
(اخوان ثالث)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر