فانوس ستاره ها خموش است
شب
چون دل مرده
بی خروش است
کوهی ز نگفته ها به دوش است
در چشمه ی دل هزار جوش است
بر شاخه ی روز
مرغ لالم
هر شب
ز ملال روز نالم
با روز هزار چشم و گوش است
اما شب تیره
راز پوش است.
(محمد زهری)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر