کنار هر سایه که همسایه می شوی
نه آفتاب بی اعتناش پا بجای و
نه خواب رفتنش ، امداد معجزه !
در باور قلیل ما
تعادل سکون ، همیشه ترانه تنهایی ست .
به هر تقدیر باید یکی بیاید و از گمان گرگ
خبر برای خواب خرگوشان ساده بیاورد ،
ور نه از رمه رویاها
احتمال تبسم هیچ شکوفه ای تعبیر نخواهد شد
همین که گفتم ! در باور بسیار شما نیز
همیشه حرف(پ) سر آغاز پروانه نیست ،
گاهی اوقات پاییز پاسخ مقدر مرگ است .
(سید علی صالحی)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر