۱۳۹۱ اسفند ۱, سه‌شنبه

دیده شود حال من...


 بی تباران انبوهند
مگر از کومه بر آید دودی
گیرد و آتش ژرفی گردد
ورنه چشمم نخورد آب ز من
                            یا ماها
کابمان سرد
            نانمان گرم
مشتمان در جیب است
  حرفمان اما از آتش و خون است مدام.*
                                           محمد زهری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر