۱۳۹۱ اسفند ۸, سه‌شنبه

دیده شود حال من...

 


یار برفت و ماند دل، 
                  شب همه شب در آب و گل
تلخ و خمار می تپم
                   تا به صبوح،وای من*

      حیله ی دشمن مشنو،دوست میازارو مرو*

آه زندانی این دام بسی بشنودیم
                     حال مرغی که برسته است از این دام بگو*

      از درونم جمله خنده، وز برون زاریده ام*

کی بمانیم اندر این خانه؟     چون در این خانه جمله مهمانیم*

      من از 
            خود 
                خویشتن را
                           دور خواهم*
                                                                     مولوی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر