۱۳۹۱ بهمن ۲۸, شنبه

دیده شود حال من...

فردا
فردا چه می پرسند
فرداییان مردان بی میراث و بی محراب می با شند
فرزندهای خواب می باشند
فرداییان
فرزند من ، فرزندهای ما
فرزندهای مردمی هستند
که سکه ای ناچیز را در قلب هاشان چال می کردند
اما
   ایمان خود را رایگان تاراج می کردند *
                                              نصرت رحمانی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر