۱۳۹۲ اردیبهشت ۴, چهارشنبه

دیده شود حال من...





جای من خالی است
جای من در میز سوم در کنار پنجره خالی است
جای من در درس نقاشی
جای من در جمع کوکبها
جای من در چشمهای دختر خورشید
جای من در لحظه های ناب
جای من در نمره های بیست
جای من در زندگی خالی است.

می شود برگشت
اشتیاق چشمهایم را تماشا کن

جشن رویش رابیفروزیم
دوستی را می شود پرسید
چشمها را می شود آموخت
مهربانی کودکی تنهاست
مهربانی را بیاموزیم.
                     (عبدالملکیان)
                   

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر