۱۳۹۲ اردیبهشت ۱۰, سه‌شنبه
کلمات words
...او به تدریج از گذشته خود دور می شود و پیوندها را قطع می کند.او در تفکرات خود در بالای پلی روی رود سن می فهمد که در جستجوی آزادی راه به جایی نبرده و در باتلاقی از گذشته پوچ فرورفته.او بی گذشته با خود می اندیشد:(در پی آن آزادی به دورها رفتم،اما خیلی نزدیک بود و نمی توانستم آن را ببینم.نمی توانستم آن را لمس کنم.آزادی خود من بود.من آزادی خودم هستم....(مثل سنگ دیواره ی پل) بیرون بود.بیرون از جهان ،بیرون از گذشته ،بیرون از من.
آزادی تبعید است و من محکوم که آزاد باشم.)
بخشی از رمان سن عقل ژان پل سارتر
gean paul sartre
1905-1980
۱۳۹۲ اردیبهشت ۹, دوشنبه
۱۳۹۲ اردیبهشت ۸, یکشنبه
دیده شود حال من...
از بس خورده ایم فرو آتش نهان
مردم گمان برند که آبی فسرده ایم*
(بابا فغانی)
جایی که برق عصیان بر آدم صفی زد
بر ما چگونه زیبد دعوی بی گناهی*
(حافظ)
نه از مسجد فتوحی شد نه از میخانه امدادی
به هر جانب که رفتم پای امیدم به سنگ آمد*
(صائب)
شد در دل ما به دولت عشقت
غم خانه نشین و صبر آواره*
(کمال اسماعیل)
.png)
۱۳۹۲ اردیبهشت ۷, شنبه
.png)
.png)
از سر دلتنگی
قدم بیرون منه تا ممکن است از کنج تنهایی*
به توحید خدا همچون الف گویاست تنهایی
دویی در پله ی شرک است وبی همتاست تنهایی*
که در دریای لشکر چون علم تنهاست تنهایی*
زمین گیرست جمعیت
فلک پیماست تنهایی*
(صائب)
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)