زین بحر بیکنار کنارم دل خودست.
این کوزه سر بسته پر از باده ناب است.
آرزو در طبع پیران از جوانان است بیش
در خزان هر برگ چندین رنگ پیدا می کند.
مخند ای نوجوان زنهار بر موی سپید من
که این برف پریشان سیر برهر بام می بارد.
می شود از گفتن بسیار بی مقدار حرف.
(صائب)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر